Railay, Georgetown, Koh Phangan

Dit keer een kleiner blogje, maar we wilden dat toch nog even doen om Azië 'af te sluiten'.

De vorige keer hebben we jullie achtergelaten met de cliffhanger dat we de lagoon op Railay gingen zoeken. Dit was een groot meer, aan alle kanten omcirkeld door hoge bergen en waar we dus een flink stuk over de bergen voor moesten klimmen. Ons avontuur begon om 10 's ochtends toen we naar het einde van het strand liepen om de klim te zoeken. Dit pad hadden we redelijk makkelijk gevonden maar het was een enorm steile klim met niks om je aan vast te houden dan veel rotsen en een discutabel touw dat er meer hangt om je te laten zien waar je heen moet, dan om je echt aan vast te houden. Dit bleek echter nog maar het eerste, makkelijke gedeelte te zijn. Toen we boven kwamen zijn we eerst naar een viewpoint (foto) gelopen en vervolgens op zoek gegaan naar de lagoon. We moesten eerst een steile daling (wederom 0 veiligheid) naar een lager, ook door steile kalksteen muren omgeven, stuk. Maar daar begon het eigenlijk pas. Aangezien wij de eersten waren die het probeerden te vinden was het enorm zoeken, onderweg kwamen 4 Engelsen achter ons aan en hebben we het samen proberen te vinden. Echter het vinden was niet het grootste probleem. Vanaf het stukje grond waar we waren konden we door een spleet in de rotsen het blauwe water van de lagoon al zien. We moesten echter 3 hele steile dalingen maken om daar te komen en het was best even puzzelen om de weg naar beneden te bedenken. Het verticale stuk naar beneden bestond namelijk uit gladde stenen en een touw met wat knopen erin. Veel houvast was er dus niet. Maar uiteindelijk na lang zweten, alle opties afwegen en soms maar gewoon een gok wagen, was dit gelukt en kwamen we aan in de lagoon. Dit was echt het mooiste wat we tot nu toe gedaan hebben. De klim en de lagoon waren heel lastig op foto's vast te leggen maar geloof ons op ons woord dat dit het gevaarlijkste, maar leukste was wat we tot nu toe gedaan hebben. Het was een soort overwinning toen we daar aankwamen. Aangezien wij de eerste waren die daarheen gingen wisten wij niet goed of het mogelijk was. En de mensen die na ons daar aankwamen zeiden allemaal stemmen bij de lagoon te hebben gehoord (onze stemmen) dus daardoor wisten ze dat het wel te doen was. De Engelsen zeiden ook dat als wij niet voorop waren gegaan ze waarschijnlijk omgekeerd zouden zijn. De klim en daling terug waren minder een probleem en iets meer dan 4 uur later kwamen we helemaal modderig weer terug aan onder bij het strand. Zwetend, plakkerig, onder de modder, maar zeker wel voldaan. De rest van de dag hebben we niks meer gedaan behalve zonsondergang gekeken met een biertje erbij. Hadden we wel verdiend vonden we.

De dag erna zijn we, met de spierpijn van de vorige dag nog in onze benen, naar een ander strand gegaan (Ton Sai). Dit keer slechts een kleine klim verwijderd van ons. Mooi strand, wit zand en blauwe zee, dus niet veel gedaan. Aangezien onze reis niet alleen maar leuke verhalen kan opleveren (jullie moeten niet te jaloers worden): de terugweg was een hel. Aangezien we hadden besloten een andere weg terug te nemen hebben we een enorm lang stuk door bossen en heuvels terug moeten nemen. Dit was niet cool aangezien ik op blote voeten was en de hele weg bestond uit scherpe stenen, kiezels en allemaal andere niet chille ondergronden voor blote voeten. Plus we werden letterlijk aangevallen door muggen. Kyra liep als een wild om haar heen slaande idioot zo hard mogelijk door om bij die grote jungle muggen vandaan te komen en ik liep heel langzaam vanwege de scherpe stenen waardoor de muggen mij ook wisten te vinden. Normaal is het alleen Kyra maar nu zaten we dus beiden onder de bulten. Gelukkig gingen we de volgende dag naar Maleisië waar een stuk minder muggen zitten zodat we weer konden herstellen. Die reis verliep verder vlekkeloos en 's avonds de volgende dag kwamen we aan in Georgetown, Maleisië (op het eiland Penang).

In Georgetown hebben we eigenlijk maar 1 dagje doorgebracht en hebben we een aantal kleine toeristische dingetjes gedaan in het centrum. We hebben wat foto's gemaakt van een moskee, een fort en een klokkentoren. Daarna zijn we per toeval Rich en Stacey (die we kenden uit Nha Trang, Vietnam) tegengekomen en zijn we naar Little India gelopen om daar bij een Indisch restaurant random dingen op de kaart te bestellen. Bleek enorm lekker te zijn en we weten nog steeds niet precies wat we hebben gegeten. De volgende ochtend mochten we om 5 op voor onze reis naar Koh Phangan. Om 9 uur 's avonds kwamen we daar aan en we hadden nog 7 dagen voor de full moon party dus de laatste week in Thailand konden we nog een beetje ontspannen en op stranden liggen. De eerste twee nachten zijn we daar op een ander gedeelte van het eiland gebleven maar daarna zijn we toch maar iets op Haad Rin gaan boeken aangezien daar de Full Moon Party is en alles binnen no-time vol zit. Iedere maand weer. Op deze plek hebben we een aantal dagen gerelaxed en vooral heel weinig gedaan. We zijn niet eens naar de stranden gegaan aangezien we een zwembad hadden met uitzicht op de zee.
De dag voor de full moon party hadden we met Poppy en Blane afgesproken om naar de Jungle Experience te gaan. Dit is een pre-fullmoon-party die wat verder landinwaarts was (in de jungle). Dit was een mooie locatie maar wel een stuk kleiner dan we hadden verwacht.
We hebben een top avond gehad en de buckets sloegen zoals altijd iets harder in dan we wilden want de volgende dag werden we toch wakker met lichtelijke hoofdpijn... (damn you cheap Thai whisky! Geen idee of we dit al eerder hebben uitgelegd maar in zo'n bucket gooiden ze in dit geval 1 fles rum en 1 glas sinaasappelsap, een verhouding die nergens op slaat).
'S avonds konden we er natuurlijk weer tegenaan en kwamen poppy en Blane en de 3 'S'meisjes uit IJsland (onmogelijke namen die beginnen met een 's') naar onze kamer om te drinken en ons zelf onder te smeren met glow verf. Het feestje zelf was wel cool, maar we zijn verder niet tot sunrise gebleven. Eigenlijk hebben we gewoon met wat buckets een vrij plekje op het strand uitgekozen en met z'n allen wat gepraat en gechillt. De dag erna ook een mindere kater wat wel ideaal was.

Op dit moment bevinden we ons voor de derde keer tijdens onze reis in Bangkok en zijn we ons klaar aan het maken om naar Zuid Afrika te gaan. Aangezien dit maar twee weekjes is zijn we gebonden aan een strakke planning en we weten nog steeds niet zeker waar we allemaal willen stoppen. De grote lijnen weten we wel al gelukkig maar er moet nog het een en ander gepuzzeld worden met busschema's etc voordat we er helemaal klaar voor zijn. We hebben er iig zin in! Niet alleen in Zuid Afrika maar ook in de vliegreis, want na 3 maanden alleen maar in de bus gezeten te hebben is een beetje meer luxe ook wel eens fijn. Het is in ieder geval wel raar om afscheid te nemen van Azië, niet wetende of en wanneer we er ooit nog terug komen. Er is in ieder geval nog zo ontzettend veel wat we niet gezien hebben dat we eigenlijk wel terug moeten.

Groeten Kyra en Niels