Chili (San Pedro de Atacama) + Bolivia (tm Potosi)

Vanuit Salta, Argentinië, hebben we de bus gepakt naar San Pedro de Atacama. Hoewel Chili eigenlijk niet op onze planning stond, hebben we toch besloten een kort bezoekje te brengen op aanraden van twee gasten uit Chili die we in Azië ontmoet hadden. De busreis zelf was enorm mooi, aangezien de bus over het Andes gebergte moet om in Chili te komen (Andes is de grens tussen de twee landen). Ondanks dat dit stadje mega toeristisch is, wordt dat heel goed opgevangen en zijn nog steeds de meeste straten gemaakt van zand behalve een klein vierkantje in het 'centrum'. De tweede dag zijn we met zonsondergang naar Valle de la Luna (moon valley) gegaan. Dit is de droogste plek op aarde en het landschap daar lijkt op het landschap van de maan (alhoewel we daar nog heen moeten voor de beste vergelijking). Was echt heel mooi om te zien en zoals heel veel mooie dingen tot nu toe, te lastig om op foto vast te leggen. Op de weg daarheen hebben we ook nog wat grotten en rotsformaties meegepakt. Verder hebben we in San Pedro de Atacama niet veel meer gedaan. Samen met de andere mensen die daar verbleven hebben we iedere avond een kampvuur gemaakt en slechte grappen gemaakt. De laatste dag daar nog ook nog het EK en een barbecue meegepakt. Er begon een of ander religieus festival in het dorp maar na een paar drankjes leek een kampvuur maken wederom een beter plan. Overdag is het daar namelijk lekker warm en loop je met shirt, short en slippers rond maar 's avonds verrek je van de kou. Zo is het klimaat nu eenmaal in de woestijn...

Vervolgens was het tijd om onze reis te vervolgen naar Bolivia. Aangezien we de zoutvlaktes van Uyuni en alle omliggende dingen in het enorm grote en hoge nationale park wilden zien hebben we een tour geboekt die begon in S P de Atacama en eindigde in Uyuni. Dag 1 van die tour was de dag na de barbecue, na te veel biertjes en wodka en rum en na weinig slaap. Met een enorme kater (ik in ieder geval, Kyra niet) zijn we in de bus gestapt op weg naar Bolivia. Na ergens te zijn gedropt voor een kort ontbijt zijn we overgeplaatst naar een Jeep met onze eigen Spaanse gids. Dit werd ons 'thuis' de komende 3 dagen. Op die eerste dag zijn we na de grens over te hebben gestoken eerst naar Laguna blanco en Laguna verde geweest (wit meer; groen meer). Beide meren waren bevroren door de winter dus Laguna verde was meer Laguna blanco 2 maar goed nog steeds cool om te zien aangezien je op het ijs kan lopen en je omringt wordt door kilometers niks en vulkanen en bergen. Verder hebben we in de auto echt enorm mooie landschappen enzo gezien en zijn we naar de hotsprings geweest. In de kou hebben we onze zwemkleding aangetrokken en in een natuurlijk mineraalbad van 40 graden gesprongen. Na ons afgedroogd te hebben zijn we naar de geisers geweest. Enorm veel gaten in de grond waar shit uitgeborreld komt uit god weet hoe diep in de aarde. De neus gevuld met lucht die stonk naar rotte eieren(zwavel) zijn we doorgereden naar ons verblijf voor die nacht: barakken zonder verwarming en zonder warm water en zonder.. iets. Deze barakken lagen aan Laguna Colorado, waar we na de 'lunch' (15.30) heen waren gelopen. Dit meer is ongeveer 60 km² en rood gekleurd door de rode algen en andere rode micro-organismen in het water. Best cool allemaal voor de eerste impressie van Bolivia. Het enige wat heel erg jammer was, was dat we bijna niet konden slapen. We zaten namelijk op 4300m boven zeeniveau en het was MEGA koud. Geen verwarming en geen heet water, alleen maar een paar dekens en zo veel mogelijk kleding aanhouden in bed. En zelfs dan nog trok de kou overal in. Er stond dus duidelijk iets tegenover alle mooie dingen die we overdag zagen.

De volgende ochtend begon met ongeveer de ergste kou die we ooit hebben meegemaakt en moesten we ons om 7 uur sochtends in onze bevroren kleren hijsen om te ontbijten en in de jeep te stappen voor dag 2 van onze tour. gelukkig hielp de zon na een aantal uurtjes een beetje mee en verdween het ijs al snel van de jeep. Eerst zijn we naar 'Arbol de Piedra' gegaan, een rotsformatie in de vorm van een boom. Vervolgens hebben we wat bergkonijntjes gezien die onze gids 'skatja' noemde ofzoiets.. Vervolgens hebben we een soort panorama uitzicht van veel bergen inclusief een Hill of seven colors gezien en zijn we daarna langs vier meren gereden en gestopt om flamenco's te kijken. Bij het eerste meer zagen we ze alleen van veraf maar bij het laatste meer konden we tot een paar meter afstand komen. Best grappige dieren. Na een lunch van lamavlees was 's middags de auto even kort kapot gegaan (er was iets oververhit ofzo) maar daarna konden we weer op weg naar twee kleine dorpjes. Deze dorpjes zelf waren niet zo heel cool maar de weg die we hebben gereden was heel mooi en we hebben mega veel lama's gezien (niet in de vorm van vlees, worst of kaas deze keer). Die avond hebben we geslapen in een hostel (weer een soort barakken) waar alles gemaakt was van zout, de tafels, stoelen, muur, grond enz. Iets minder koud gelukkig maar nog steeds gewoon temperatuur onder nul, dus besloten we met ons Jeep-groepje van 6 drankspelletjes te gaan doen om het een beetje warm te krijgen..

Na een iets betere nacht slaap stonden we op dag 3 vroeg op om de zoutvlaktes op te rijden voor zonsopkomst. Was cool om te zien en zijn daarna naar isla del pescado (vis-eiland) gereden. Dit is een 'eiland' in het midden van de zoutvlaktes en is alleen een eiland in de zin van dat het even geen zout is maar een enorme rots in de vorm van een vis. Dit eiland is bezaaid met cactussen en er hebben er even rondgelopen en wat foto's gemaakt met lama's. Daarna was het tijd voor de rare foto's: aangezien je op de zoutvlaktes alleen maar zout ziet zo ver je kunt kijken, zie je weinig perspectief en daardoor kun je foto's maken waar je bijvoorbeeld door een (speelgoed) dinosaurus wordt aangevallen terwijl deze in werkelijkheid maar 30cm groot is. Ook heeft Kyra op een 'reusachtige' fles gestaan, maak ik een handstand in Kyra's handpalm en springt Kyra op een reusachtige snickers. Lastig uit te leggen, kijk de foto's maar. Tenslotte zijn we nog naar een klein zoutfabriekje en een treinkerkhof gegaan. Toen eindigde de tour en konden we na 3 dagen niet douchen en in de auto zitten op zoek naar een hostel in Uyuni. Dit is verder een stoffig dorpje met weinig te doen. Het enige wat we hier hebben gedaan is het kijken van de finale van het EK (haha wat een afgang voor de Italianen!!) en de volgende dag gingen we op weg naar Potosí. Ook deze bus bleek niet heel betrouwbaar te zijn en stonden we in de middle of nowhere stil omdat er iets kapot was gegaan (note to self: never trust bolivian vehicles). Na een half uur was het gelukkig opgelost en konden we verder reizen naar het hoogste dorpje ter wereld.

In Potosí hebben we de eerste dag een beetje rondgelopen en zijn we de kerk ingeklommen voor een uitzicht over het stadje. Daar kwamen we er nogmaals achter dat inspanning op 4000m hoogte lastig is. Maar boven alles is Potosí een leuk klein stadje wat groot geworden is door de mijn. Deze is de hoogste ter wereld en hier werd vroeger heel veel puur zilver gevonden (wist je dat puur zilver rood is?). Deze zilvervoorraad is sinds 1996 grotendeels uitgeput waarna de overheid haar handen vanaf getrokken heeft. Hierdoor is alles nu particulier, proberen ze zo veel mogelijk zink, tin enz eruit te krijgen en is niemand verzekerd, betaalt niemand belasting en gebeuren er dagelijks dodelijke ongelukken met dynamiet. Ondanks deze gevaarlijke verhalen is het wel dé attractie van potosí en hebben wij hier een tour naartoe genomen. Door een ex-mijnwerker werden we (na een heel mijn pak aangetrokken te hebben) de mijn ingeloodst naar allerlei groepjes mijnwerkers. Deze groepjes mijnwerkers zijn buiten de mijn vrienden van elkaar maar in de mijn is er duidelijk vijandigheid en als het ene groepje het andere tegenkomt wordt er gevochten of met dynamiet gegooid iedereen wil de meeste mineralen eruit krijgen). Tegen ons waren ze gewoon vriendelijk doordat wij vantevoren kadotjes moesten kopen als handschoenen, 96% alcohol (niet gelogen) en coca bladeren waar ze dag en nacht op kauwen. We hebben een beetje met de mijnwerkers gepraat en een beetje zelf mogen hakken en emmers met rotsen omhoog mogen hijsen. Dit was echt een hele interessante tour om het mijnen van dichtbij mee te maken. Toen we terugkwamen besloten we (na een grondige douche) een typisch Boliviaans gerecht te proberen genaamd piqué macho. Dit was letterlijk een berg friet, met veel bief en kip, met ei, met paprika's en chili pepers, met stukjes hotdog en overgoten met mega veel jus (waarschijnlijk ben ik nog ingrediënten vergeten). Enorm veel en we konden het ook allebei niet op.. Nu eventjes uitbuiken en morgen op naar Sucre!

Gr Niels en Kyra