Bolivia: Sucre tm Copacabana

Na Potosi zijn we onze weg vervolgd richting Sucre. Dit is een leuke stad die meer het gevoel heeft van een dorpje, ook al is het één van de twee hoofdsteden van Bolivia. De meeste huizen zijn hier wit (Spaans koloniaal) en er zijn vele pleintjes waar verschillende vrouwtjes vers geperste jus en zelfs pizza voor je maken in hun rijdende oven. In Sucre hebben we daarom ook maar besloten om niks te doen en zijn we hier 3 dagen blijven relaxen. Op de 2de dag hebben we wel nog afgesproken met een paar gasten die we in Chili hadden ontmoet om een avondje te stappen en zijn we terecht gekomen in een club die in een overdekt winkelcentrum lag op derde verdieping! Een hele vreemde locatie aangezien je dus eerst een lift moest pakken om bij de ingang te komen.... Desalniettemin wel een prachtig uitzicht vanuit daar op La Paz en alle verlichte huisjes die zowel in het dal liggen als in alle omliggende bergen.

Anyway, Toen de wegblokkade was opgeheven (oja, er was een weg blokkade richting La Paz waardoor iedereen vast zat in Sucre) hebben we zo snel mogelijk een bus proberen te boeken richting La Paz, maar dat was helaas niet snel genoeg en daarom waren alle 'luxe' bussen al vol en moesten we noodgedwongen een "normale" bus nemen.. Dit betekent dus: geen verwarming geen toilet geen niks eigenlijk. Aangezien ons verteld was dat er wel verwarming in zou zitten, hadden we ons niet al te warm gekleed.... en dat hebben we geweten!! Terwijl het ijs op de ramen dikker en dikker werd, wikkelde alle locals 4 dekens om zich heen en zaten wij in onze shirtjes met alleen een jas en spijkerbroek om ons warm te houden. Na 15 uur bibberen kwamen we gelukkig aan in la Paz en hebben er een uur onder de warme douche gestaan om ons op te warmen. Hierna alleen de hele dag geslapen, want je kunt je voorstellen dat daar niet veel van gekomen was in die bus ;).

Ook de tweede dag hebben we niet zo veel gedaan. Kyra vindt het nog noodzakelijk om te vermelden dat we een hele grote pizza hebben gegeten. Ik heb nog nooit zo veel pizza en pasta gegeten in m'n hele leven als op reis dankzij die halve Italiaan (Kyra dus). De laatste dag in La Paz vertrokken we 's ochtends vroeg om de wereldberoemde Death Road te gaan fietsen. Dit is officieel 's werelds gevaarlijkste weg aangezien hier tot 2006 jaarlijks tientallen auto's van de weg af raken en honderden mensen hun leven verloren. Dit komt doordat deze weg door de bergen gemiddeld 3 meter breed is en er aan 1 kant een klif van honderden meters is. Vroeger ging hier al het verkeer (in beide richtingen dus) overheen. Nu is de weg alleen nog geopend voor mountainbikers die met een enorme snelheid de berg af racen. Met ons groepje van 7 (eigenlijk 6, 1 meisje was uiteindelijk te bang om te fietsen) hebben we eerst ongeveer 20 van de 65 kilometer op asfalt geoefend (de weg die de Death Road vervangen heeft). Vervolgens kwam het echte werk en zijn we zo snel als we konden/durfden in verschillende etappes tot onder gereden. Dit was soms best wel lastig en vaak moest je niet eens proberen om tijdens het fietsen van het uitzicht te genieten maar het was echt ENORM gaaf om zo hard van die berg te scheuren (met een ravijn naast je). Onderaan de berg hebben we lunch gehad bij een Animal Refuge waar dieren die gewond of verlaten zijn opgevangen worden. Mega veel verschillende soorten apen, twee coole blauw/gele ara's (papegaaien) en nog eentje die alle kleuren van de regenboog had. Ook nog meer beesten natuurlijk maar we hebben niet alles kunnen zien en we hadden honger dus lunch was prioriteit. Onze volgende bestemming was Rurrenabaque om vanuit daar de jungle (amazone) in te gaan. Het bedrijf van de Death Road trip heeft vanuit de Animal shelter een taxi voor ons geregeld naar het kleine dorpje Coroico zodat we niet helemaal terug hoefden naar La Paz en dit ipv 20, 'maar' 15 uur rijden is naar Rurre. Waar La Paz nog echt in een dal is gebouwd (en ondertussen zo groot is dat ook de omliggende bergen bezaaid zijn met huizen), ligt Coroico helemaal in de bergen en hadden we vanuit onze kamer ook prachtig uitzicht op de omliggende bergen. Jammergenoeg zijn we hier maar 1 nachtje gebleven want de dag erna vertrok de bus naar Rurre. Na 3 uur op de bus gewacht te hebben kwam deze dan ook. Een deel van de Death road tussen La Paz en Rurre is vervangen door normale weg, echter vanaf Coroico loopt er nog eens 3 uur aan Death road wat nog niet vervangen is. Dit was een van de engste stukjes in de bus ooit en gelukkig wist de chauffeur wat hij deed. Auto's moesten namelijk op de stukjes waar het ietsje breder was ook nog eens langs elkaar af en als er letterlijk nog 15 cm tussen autoband en het ravijn in zit, en je vervolgens naar beneden kijkt is dat toch wel even slikken. Ironisch gezien werden we tijdens deze tijd vermaakt door de radio met hits als 'staying alive'... Heel en wel aangekomen in Rurre zijn we maar even bij gaan slapen van deze rit.

Zo lekker als de muggen mij in Azië vonden zo lekker vinden zandvliegen Niels :p met ongeveer 200 steken op z'n benen hihi

Anyway, de volgende dag vertrokken we richting de jungle op een zogenaamde pampas tour om allerlei dieren te gaan kijken en onder muggennetten in de jungle te slapen. De dag begon met een drie uur rit in de auto naar de rivier waar het allemaal zou beginnen. Eenmaal aangekomen bij de rivier zijn we rustig met de boot vertrokken naar ons verblijf voor de twee volgende nachten. Onderweg zijn we gestopt om allemaal dieren te bekijken, er zitten daar enorm veel verschillende coole soorten vogels, heel veel kaaimannen en alligators, veel soorten aapjes (groot en heeeel klein), caipibaras (rare kruising tussen hond, rat en konijn), schildpadden, roze dolfijnen en heeeel veel piranha's (maar die zaten in het water dus die zagen we niet). Aangekomen bij ons tentenkamp op palen hebben we lekker gegeten en zijn we daarna 's avonds toen het donker was kaaimannen en alligators gaan kijken. Als je namelijk met een zaklamp rondschijnt en hun ogen raakt reflecteren deze oranje (aligator) en rood(kaaiman) licht. Het enige wat we dus zagen waren steeds twee rode of oranje puntjes, best cool. En er zijn hier zo enorm veel sterren 's nachts, echt apart. Anyway, de tweede dag stonden we 's ochtends op anaconda's en andere slangen te zoeken in het jungle moeras. Hele kleine kans (schijnbaar vinden ze er maar 1 elke week) maar toch hebben we een aantal uur met modder tot onze knieën rond gelopen in het mega grote moeras in de hoop er een te vinden. Uiteindelijk niet gelukt zijn we stinkend teruggekeerd naar het kamp om ons om te kleden en onze broeken uit te wassen. 's Middags gingen we ook nog zwemmen met de roze dolfijnen. Hier hadden we een beetje pech want aangezien het heel cool klinkt om met roze rivier dolfijnen te zwemmen in de amazone is dit niet helemaal wat het lijkt. Het water is namelijk best donker en daardoor zie je ze alleen als ze boven het water uit komen (of boven het water uit springen). Ten tweede hadden de dolfijnen in de eerste groep waar we waren kindjes, en door weg te zwemmen probeerden ze ze te beschermen. De tweede groep waar we waren sprongen we weer allemaal het water in en gelijk werden we allemaal door mega veel dolfijnen nat gespetterd. Normaal gezien doen ze dit als ze willen spelen maar aangezien deze ook kindjes bij zich hadden, wat je niet kunt weten van te voren, werd na enkele minuten 1 van ons gebeten in haar voet. Vervolgens werden twee anderen ook in hun voet gebeten en zijn we allemaal snel de boot in gesprongen omdat ook deze dolfijnen hun kindjes probeerden te beschermen. Kyra en ik zijn er zonder beten vanaf gekomen maar 3 anderen hadden bebloede voeten..maar het waren gelukkig maar kleine krasjes. Verder toch wel cool dat we soort van met dolfijnen gezwommen hebben. De laatste dag was alleen nog het piranha vissen over en hebben we na 's ochtends de zonsopgang te bekijken (behalve Kyra, die sliep liever) onze geïmproviseerde vislijnen uitgegooid. Het duurde even voordat het lukte en uiteindelijk had Kyra als enige in onze groep wat gevangen: 2 grote piranha's en 2 baby piranha's (maar die zijn te klein om te eten). Verder had onze gids nog 7 grote gevangen om ervoor te zorgen dat iedereen er eentje had om te eten. Na onze lunch van zelf gevangen piranha's zijn we terug vertrokken naar Rurre. De volgende dag hebben we de bus terug naar La Paz gepakt met het plan om nog voor mijn verjaardag in Copacabana te zijn. Ook deze gevaarlijke reis is veilig afgelopen op een klein modder incident waar het zo glad was dat de chauffeur het niet vertrouwde en iedereen even liet uitstappen. Toen we de volgende ochtend de bus wilden pakken was ik enorm ziek geworden en hebben we uiteindelijk tóch de volgende dag op mijn verjaardag in de bus gezeten. Voordat we in de bus naar Copacabana stapten hadden we nog snel even ontbeten met twee meisjes uit Israël die we sinds Argentinië niet meer gezien hadden. Nadat ze met z'n drieën voor mij gezongen hadden (schaamde me kapot in dat cafe) kreeg ik ook nog taart. Als dat geen verjaardag is...

In Copacabana hebben we voor de gelegenheid een leuk hotel uitgezocht met uitzicht op lake titicaca en zijn we nog lekker gaan uiteten. De volgende dag vertrokken we naar isla del sol, een eiland in lake titicaca waar inca ruïnes te zien zijn. Lake titicaca is trouwens het hoogste meer in de wereld (3800m boven zeeniveau) en mega groot en mooi, dus daarom een bezoekje waard.. Op isla del sol zijn we in iets meer dan 5 uur van zuid naar noord gelopen (niet helemaal via de goede route, maar als extra zijn we de eerste 2 uur alleen lokale mensen en ezels, lama's en alpaca's tegengekomen). En natuurlijk enorm mooie natuur omgeven door een super blauw meer. De hoogte (tussen 3900 en 4100m) maakte het soms wel een beetje lastig maar dit alles bevestigde toch weer dat Bolivia één van de mooiste landen is die we hebben gezien. Anyway. De volgende dag de boot terug gepakt na overnacht te hebben op het eiland en niet veel meer gedaan. Morgen is het tijd om naar Peru te gaan!

Groeten,
Niels en Kyra