Peru: Cuzco, Arequipa, Huacachina, Lima, Mancora

Nog een enorme blog met alles vanaf dat we de Peruaanse grens zijn overgestoken. Dit zal waarschijnlijk de laatste blog zijn vanuit het buitenland aangezien we over minder dan 1 week weer naar huis moeten..

Ok, daar gaan we voor de laatste keer: Vanuit Copacabana zijn we de grens over gestoken naar Peru en uiteindelijk om 5 uur 's ochtends aangekomen in Cuzco. Gelukkig staan er altijd 'vriendelijke' mensen te wachten die 100 hostels aanbieden dus lagen we binnen no time te slapen. Die dag hebben we nog twee mensen uit Engeland opgezocht waar we de jungle tour mee hadden gedaan en samen met hen een Peruviaanse delicatesse gegeten: Cavia! Met poten en hoofd nog eraan gooien ze deze diertjes in het frietvet (niet levend, denken we) en daarna ligt ie dus geheel op je bord. Je kunt je onze reacties wel voorstellen, vooral toen Kyra nog een long vond en ik een lever in de mijne! Weer een ervaring rijker!

Als je naar Peru gaat, moet je Machu Picchu gaan bekijken, dat staat vast. Dit indrukwekkende bouwwerk van de Inca's is gelegen op een hoge berg en om daar te komen moet je nogal wat doen. Allereerst laten ze sinds een aantal jaren maar een bepaald aantal mensen per dag binnen (nog steeds ong 1000). Omdat alle tickets voor Machu Picchu (MP) uitverkocht waren tot de 27e zijn we in de extra dag die we in Cuzco hadden wat andere Inca ruïnes rondom Cuzco gaan bekijken. Ok, dat was ook een beetje omdat ik dacht dat het boleto turistico (toeristen ticket) voor MP was maar uiteindelijk voor alles behalve MP was. Aangezien ik deze tickets per ongeluk toch gekocht had besloten we er maar het beste van te maken. Deze ruïnes waren allemaal best de moeite waard, zeker om te zien hoe inventief de inca's waren wat betreft badhuizen en militaire forten. Behalve dat, was het natuurlijk een goede opbouw naar Machu Picchu. De dag erna zijn we richting Aguas Calientes vertrokken, ook wel Machu Picchu pueblo (MP dorp) genoemd. Dit is een klein dorpje onderaan de berg waarop de ruïnes liggen. Meer dan 1000 mensen per dag bezoeken MP en daardoor is alles enorm toeristisch geworden en wordt alles enorm uitgemelkt. Een goed voorbeeld hiervan is het treinticket van Cuzco naar Aguas Calientes dat meer dan 100 dollar kost (one way!). Wij besloten daarom met een grote omweg te gaan bussen (er gaan geen directe bussen natuurlijk, die trein is veel te lucratief). Alleen het laatste stukje hebben we de trein genomen (45 minuten treinen: prijs locals: 2 dollar; prijs buitenlanders: 18 dollar). Na overnacht te hebben in Aguas Calientes zijn we 's ochtends vroeg om 4 uur opgestaan. Vanuit Aguas Calientes kun je namelijk naar boven lopen (30 minuten naar de voet van de berg en daarna een uur trappenlopen). Door zo vroeg MP te bezoeken bleven we een klein beetje de drukte voor (alhoewel heel veel mensen met hun zaklampjes 's ochtends vroeg de berg opgaan). Daarna komen namelijk alle tourgroepen met bussen omhoog en wordt het mega druk. Als gevolg zaten wij op de tijd dat het druk ging worden (10 uur) al beneden te lunchen. Goed, het bezoek van MP zelf: Toen we bovenaan de trappen aankwamen en voor het eerst de ruïnes zagen was het echt enorm indrukwekkend. Het is enorm lastig voor te stellen hoe ze dit voor elkaar hebben gekregen en hoe ze boven op die berg leefden. Ondanks de miljoenen toeristen is alles toch nog redelijk intact gebleven en hebben we na van zonsopgang te genieten, 2 uur rondgelopen door de ruïnes. Dit is volgens mij het 5e wereldwonder wat we op onze reis gezien hebben en weer is het dubbel en dwars alle moeite en kosten waard om er te komen. Meer kunnen we er eigenlijk niet over zeggen, check de foto's maar (voegen we zsm toe). Na ons bezoek wilden we het stuk wat we op de heenweg getreind hadden gaan lopen om geld te besparen en omdat we op de heenweg al hadden gezien dat het best een mooie wandeling langs de rivier was. Dit werd een wandeling van 3 en een half uur met onze backpacks, wat in het laatste half uur toch wel zwaar werd. Vanaf daar was het plan de bus terug te pakken naar nog wat meer Inca bouwwerken in het dorpje Olantaytambo (ook een beetje om de reis en kosten op te breken), maar uiteindelijk hebben we toch maar besloten te blijven zitten in de bus omdat het dezelfde prijs was om direct naar Cuzco te gaan en het toch al heel laat op de dag was...met als gevolg dat we diezelfde avond weer terug in Cuzco waren.

De eerste dag terug in Cuzco zijn we een beetje bijgekomen van al het lopen en hebben we getracht de spierpijn uit onze kuiten te lopen door een museum te bezoeken over de grootste Inca denker en heerser "pachakuteq" ofzoiets. En de dag erna zijn we voordat we 's avonds de bus hadden naar Arequipa ook nog langs een ander museum geweest. Als we nu nog niet genoeg van de Inca's gezien hebben weet ik het ook niet meer.. Goed, 's avonds hadden we de bus naar Arequipa. Aangezien we in Arequipa in het meest uitgebreide backpackers hostel zaten en we om 6 's ochtends aankwamen en pas om 11.30 officieel mochten inchecken hebben we een beetje olympische spelen gekeken op een HUGE flatscreen. Ook hadden ze mega veel films liggen en aangezien Kyra nog nooit spiderman films gezien heeft (cultuurbarbaar!!) hebben we deel 1 maar eventjes gekeken. Anyway, na een dagje bijslapen en niks doen moesten we de volgende ochtend om 2 uur (!!!) op om om 3 uur (!!!) te vertrekken op de 3 dagen trek naar de op een na diepste canyon (ravijn) in de wereld: de colca canyon. Hier zitten allemaal grote condors (vogels met spanwijdte van zo'n 4m) en de trek scheen mooi te zijn dus zijn we maar vroeg opgestaan.

Eerst zijn we met een busje naar Cruz del condor gereden om samen met nog duizend toeristen vogels te spotten. We hebben er best een aantal gezien (op een gegeven moment minimaal 8 tegelijk), maar het is helaas moeilijk in te schatten hoe groot ze zijn als ze in de diepste canyon ter wereld vliegen. Na het zien van de condors begon onze trek. 3 à 4 uur bergaf lopen in de brandende zon. Ook de stenen en het zand dat onder onze voeten weg gleed maakte de trek niet makkelijk en ben ik 2x gevallen (voor de duidelijkheid, verteller vanaf hier=kyra) net als nog een aantal mensen. Gelukkig val je daar niet echt hard dus ik heb er niks aan overgehouden. Na het stukje bergaf liepen nog een half uurtje omhoog naar lunch wat naar mijn mening makkelijker was dan bergaf . Na de lunch hebben we nog een klein stukje plat gelopen en daarna een half uur stijl omhoog (een voorproefje van wat we de laatste dag voor 3 uur gingen doen). 's avonds hebben we niks meer gedaan behalve eten en kaarten met de groep, omdat we de volgende ochtend om 8 uur weer op moesten om te gaan lopen. De tweede dag was gelukkig een relax dag; we hoefden maar ongeveer 3 uur in totaal te lopen met een korte stop bij een museumpje van een man die uitlegde wat de inca's vroeger gebruikten om dingen te verbouwen, dingen koel te houden enz. Ook gebruiken ze nog steeds het bloed van een insect dat op een bepaalde cactus leeft om hun textiel te kleuren... Vandaar dat in heel veel traditionele kleding rood of roze is verwerkt. Halverwege de middag kwamen we aan in de Oasis, een oase in het dal van de colca canyon met palmbomen en zwembaden. Hier hadden we de rest van de middag om te genieten van de zon en onze voeten te laten rusten in het koele zwembad. De volgende dag moesten we namelijk weer om 4 uur op om het hele stuk uit het dal van ong 1000m weer omhoog te klimmen. Niet iedereen loopt deze dag even makkelijk en daarom staan er op de route locals die hun muilezels verhuren. Deze beestjes dragen met gemak een persoon de berg op en zijn ook nog eens 2 x zo snel als een gemiddelde hiker.

Boven aangekomen gingen we eindelijk ontbijten. Omdat 1 meisje in onze groep geen eieren lustte had Niels weer geluk en had hij een eitje extra ;) verder die dag zijn we nog naar de hotsprings gegaan waar we even konden ontspannen en alle zand van ons af konden douchen. Dit waren zeker niet de mooiste hotsprings die we op onze reis gezien hebben maar het was toch wel even relaxed. Savonds besloten we met onze groep bij elkaar te komen om een drankje te doen in een bar in Arequipa en na een paar drankjes hebben we allemaal heerlijk geslapen! Meteen daarna wilden we een bus pakken naar Huacachina maar omdat de bus pas 's avonds laat vertrok hebben we nog de kans gehad om een museum te gaan bezoeken. Het hele museum draait om een mummie van een inca meisje dat gevonden is op één van de vulkanen rond Arequipa. Zij blijkt na onderzoek één van de kinderen geweest te zijn, die geofferd is aan de berg-goden en (door het ijs dat de vulkaan bedekt) één van de best bewaarde mummies in de wereld. Dit was voor mij het beste
museum dat we bezocht hebben op onze reis.

Hierna waren we alweer in Huacachina! De dag van aankomst zijn we gelijk actief de zandduinen opgereden met een zandbuggie. Dit is net alsof je in de achtbaan zit zo hard gaat dat! Tussen door zijn we een aantal keer gestopt om de duinen af te "sandboarden", wat lastiger bleek te zijn dan snowboarden. Omdat de boards niet echt goed aan je voeten zitten en je daarom eigenlijk niet kan sturen besloot ik maar meteen mijn board als slee te gebruiken en op mijn buik de bergen af te glijden. Niels lukte het wel een beetje, maar ook hij besloot bij de tweede helling maar gewoon te sleeën. Het was in ieder geval super leuk om te doen!

Na nog een dagje relaxen in Huacachina wilden we proberen zo snel mogelijk naar Mancora te gaan om nog een aantal dagen op het strand te kunnen relaxen voordat we naar huis moeten. Eenmaal in Lima aangekomen kwamen we er echter achter dat de bussen richting Mancora voor die dag allemaal al vertrokken waren dus moesten we een nachtje in Lima blijven. De dag erna vertrokken we alsnog naar Lima en na meer dan 20 uur in de bus kwamen we alsnog aan in Mancora! Het plan voor Mancora hield in principe niks anders in dan relaxen en naar het strand gaan in dit surf-dorpje waar het hele jaar de zon schijnt. Dit is inmiddels onze tweede dag hier en gister zijn we naar het strand gegaan en geëindigd met wat drinken met twee gasten uit Nederland en allemaal andere mensen uit Engeland, Peru en België. Op dit moment liggen we bij ons hostel aan het zwembad en veel meer staat er niet meer gepland behalve over een paar dagen terug naar Lima voor onze vlucht naar Nederland.

We zullen bij thuiskomst nog wel iets kleins typen mocht er nog iets spannends gebeuren in de komende week. Rest ons alleen nog te zeggen: tot snel!

Gr. Niels en Kyra